شاخص‌های تست عملکرد انعقادی شامل زمان پروترومبین (PT)، زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال (APTT)، زمان ترومبین (TT)، فیبرینوژن (FIB)، زمان لخته شدن (CT) و نسبت نرمال شده بین‌المللی (INR) و غیره می‌شود، چندین مورد می‌تواند انتخاب شده برای ساخت یک بسته، که به نام انعقاد X آیتم.با توجه به روش‌های تشخیص متفاوتی که توسط بیمارستان‌های مختلف استفاده می‌شود، محدوده مرجع نیز متفاوت است.

زمان پروترومبین PT

PT به افزودن فاکتور بافتی (TF یا ترومبوپلاستین بافتی) و Ca2+ به پلاسما برای شروع سیستم انعقاد بیرونی و مشاهده زمان انعقاد پلاسما اشاره دارد.PT یکی از رایج‌ترین تست‌های غربالگری است که در عمل بالینی برای ارزیابی عملکرد مسیر انعقادی بیرونی مورد استفاده قرار می‌گیرد.مقدار مرجع طبیعی 10 تا 14 ثانیه است.

APTT - زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال شده

APTT عبارت است از افزودن فعال کننده فاکتور XII، Ca2+، فسفولیپید به پلاسما برای شروع مسیر انعقاد درون زا پلاسما و مشاهده زمان انعقاد پلاسما.APTT همچنین یکی از رایج‌ترین تست‌های غربالگری در عمل بالینی برای ارزیابی عملکرد مسیر انعقادی ذاتی است.مقدار مرجع طبیعی 32 تا 43 ثانیه است.

INR - نسبت نرمال شده بین المللی

INR توان ISI نسبت PT بیمار آزمایش شده به PT کنترل عادی است (ISI یک شاخص حساسیت بین المللی است و معرف هنگام خروج از کارخانه توسط سازنده کالیبره می شود).پلاسما مشابه با معرف های ISI مختلف در آزمایشگاه های مختلف آزمایش شد و نتایج مقدار PT بسیار متفاوت بود، اما مقادیر INR اندازه گیری شده یکسان بود که نتایج را قابل مقایسه می کرد.مقدار مرجع نرمال 0.9 تا 1.1 است.

زمان ترومبین TT

TT عبارت است از افزودن ترومبین استاندارد به پلاسما برای تشخیص مرحله سوم فرآیند انعقاد که منعکس کننده سطح فیبرینوژن در پلاسما و مقدار مواد شبه هپارین در پلاسما است.مقدار مرجع طبیعی 16 تا 18 ثانیه است.

FIB-فیبرینوژن

FIB عبارت است از افزودن مقدار معینی ترومبین به پلاسمای آزمایش شده برای تبدیل فیبرینوژن موجود در پلاسما به فیبرین و محاسبه محتوای فیبرینوژن از طریق اصل کدورت.مقدار مرجع طبیعی 2 تا 4 گرم در لیتر است.

محصول تجزیه فیبرین FDP- پلاسما

FDP یک اصطلاح کلی برای محصولات تخریب است که پس از تجزیه فیبرین یا فیبرینوژن تحت تأثیر پلاسمین تولید شده در طول هیپرفیبرینولیز تولید می شود.مقدار مرجع طبیعی 1 تا 5 میلی گرم در لیتر است.

زمان انعقاد سی تی

سی تی به زمانی اطلاق می شود که خون از رگ های خونی خارج می شود و در شرایط آزمایشگاهی منعقد می شود.عمدتاً تعیین می کند که آیا فاکتورهای مختلف انعقادی در مسیر انعقادی ذاتی وجود ندارند، آیا عملکرد آنها طبیعی است یا اینکه آیا افزایش مواد ضد انعقاد وجود دارد یا خیر.