1. Wzrost D-Dimeru oznacza aktywację układów krzepnięcia i fibrynolizy w organizmie, który wykazuje wysoki stan konwersji.
D-Dimer daje wynik ujemny i można go zastosować do wykluczenia skrzepliny (najważniejsza wartość kliniczna);Dodatni wynik D-Dimeru nie może świadczyć o powstaniu choroby zakrzepowo-zatorowej, a konkretne określenie, czy powstała choroba zakrzepowo-zatorowa nadal musi opierać się na stanie równowagi tych dwóch układów.
2. Okres półtrwania D-dimeru wynosi 7-8 godzin i można go wykryć 2 godziny po zakrzepicy.Cecha ta może być dobrze dopasowana do praktyki klinicznej i nie będzie trudna do wykrycia ze względu na krótki okres półtrwania, ani nie straci znaczenia monitorującego ze względu na długi okres półtrwania.
3. D-Dimer może pozostać stabilny przez co najmniej 24–48 godzin w oddzielonych próbkach krwi, co pozwala na wykrycie in vitro zawartości D-Dimera w celu dokładnego odzwierciedlenia poziomu D-Dimera w organizmie.
4. Metodologia D-Dimeru opiera się na reakcjach przeciwciał antygenowych, ale konkretna metodologia jest zróżnicowana i niespójna.Przeciwciała w odczynnikach są zróżnicowane, a wykryte fragmenty antygenów są niespójne.Wybierając markę w laboratorium, należy ją rozróżnić.