1. افزایش D-Dimer نشان دهنده فعال شدن سیستم های انعقادی و فیبرینولیز در بدن است که حالت تبدیل بالایی را نشان می دهد.
D-Dimer منفی است و می تواند برای حذف ترومبوز (مهمترین ارزش بالینی) استفاده شود.یک D-Dimer مثبت نمی تواند تشکیل ترومبوآمبولی را اثبات کند، و تعیین خاص اینکه آیا ترومبوآمبولی تشکیل شده است هنوز باید بر اساس وضعیت تعادل این دو سیستم باشد.
2. نیمه عمر D-Dimer 7-8 ساعت است و 2 ساعت پس از ترومبوز قابل تشخیص است.این ویژگی می تواند به خوبی با عمل بالینی مطابقت داشته باشد و به دلیل نیمه عمر کوتاه تشخیص آن دشوار نخواهد بود و همچنین به دلیل نیمه عمر طولانی اهمیت نظارتی خود را از دست نخواهد داد.
3. D-Dimer می تواند حداقل برای 24-48 ساعت در نمونه های خون جدا شده ثابت بماند و به تشخیص آزمایشگاهی محتوای D-Dimer اجازه می دهد تا سطح D-Dimer را در بدن به طور دقیق منعکس کند.
4. روش D-Dimer بر اساس واکنش های آنتی بادی آنتی ژن است، اما روش خاص متنوع و ناسازگار است.آنتی بادی های موجود در معرف ها متنوع هستند و قطعات آنتی ژن شناسایی شده ناسازگار هستند.هنگام انتخاب یک نام تجاری در آزمایشگاه، باید متمایز شود.